Het zijn vaak de kleine dingen die het hem doen, die werkelijk het verschil maken. Zoals bijvoorbeeld een bijzondere ontmoeting. Je reis wordt opeens geüpgraded van heel fijn naar fantastisch en dat maar in een tijdbestek van een paar minuten. Ik neem jullie vandaag mee naar de voet van de Taitai waterval in Cambodja, waar we wel een hele bijzondere ontmoeting hadden met de plaatselijke monniken.
De avontuurlijke tocht
Na twee weken Cambodja was het voor ons tijd om het land te verlaten en verder te reizen naar Thailand. Het plan was om daar te gaan eilandhoppen. Per boot naar Koh Chang, Koh Wai en Koh Mak. Maar voordat we echt de grens over zouden gaan, brachten we nog een bezoek, aan wat wij achteraf de mooiste plek van Cambodja vonden, de Tatai rivier. Na de nacht te hebben doorgebracht in een basic accommodatie met een fabuleus uitzicht, was het die ochtend tijd om de omgeving te gaan verkennen. Op naar de Tatai waterval. De kok van onze piepkleine resort ging met ons mee als gids en gewapend met een groot kapmes baande we ons, via een smal pad, een weg door de dichte jungle.
De Tatai waterval
Na een dik half uur wandelen (lees: klauteren) door de dichte jungle aan de rand van de Tatai rivier kwamen we aan bij ons bestemming van vandaag, de Tatai waterval. Een grote open plek in de jungle, bestaand uit een opeenstapeling van reusachtige gladde rotsen, waar vandaan je een mooi uitzicht hebt over de beneden liggende rivier. En dan natuurlijk nog de waterval. Het is geen gigantische of krachtige waterval, maar mooi is hij wel. Aan de voet van de waterval vind je een tal van kleine poeltjes, perfect om in te zwemmen. Het doet een beetje denken aan de Buley Rockhole in Litchfield Nationaal Park in Australië. Een soortgelijke fijne plek, waar we ons toen goed vermaakt hebben. Dat belooft wat!
En inderdaad, urenlang genoten we van het koele water, de zon en de prachtige omgeving. Helemaal alleen, zonder andere toeristen, wat het eigenlijk alleen maar leuker maakte.
Oude omaatjes & vers fruit
Nadat we er na een tijdje ongeveer uit zagen als oude omaatjes, werd het de hoogste tijd om uit het water te gaan. Naast de waterval is hier eigenlijk, op een klein fruit stalletje na, niets te bekennen. Wat een rust. Zwemmen maakt hongerig en na een verse mango te hebben gekocht bij de leukste fruitverkoopster die we ooit zijn tegengekomen (zo lief), lieten we ons op een rots ploffen om te genieten van het verse fruit en de omgeving.
In de verte verschijnt er een kleine boot
Terwijl we loom van het zonnetje genieten, verschijnt er op de rivier plotseling een houten boot. Een echte traditionele Cambodjaanse houten boot, geschilderd in vrolijke kleuren. Maar niet alleen de boot is kleurrijk, zijn inzittende zeker ook. Naarmate ze dichterbij komen wordt het ons duidelijk dat de kleurrijke passagiers monniken zijn, gehuld in de kenmerkende oranje gewaden. Ze meren aan en de monniken beginnen aan de klim naar de voet van de waterval.
Badende monniken aan de oever van de Tatai waterval
Nadat de voorste uit de groep een goed plekje heeft gevonden, komt de rest van de monniken aangelopen. De bagage wordt neergezet en een voor een beginnen ze zich uit te kleden. De monniken zijn hier precies om dezelfde reden als wij, voor een frisse duik in het verkoelende water van de rivier. De gewaden worden gedrapeerd op de rotsen en met alleen hun oranje gekleurde onderbroek nog aan gaan ze te water. Het is een prachtig gezicht. Badende monniken die de grootste lol lijken te hebben, met op de achtergrond het uitzicht over de Tatai rivier. Thijs en ik kijken elkaar aan. Gebeurd dit nu echt? Maar het is geen fata morgana, maar gewoon een groep monniken die hun vrije ochtend doorbrengen aan de voet van de waterval. Voor hun misschien doodnormaal, voor ons heel bijzonder om te zien.
Moreel dilemma
En dan heb je opeens een moreel dilemma. Want eigenlijk zou je maar al te graag naar ze toe willen gaan en dit bijzondere tafereel vast leggen op foto. Maar aan de andere kant, is het wel respectvol naar de monniken toe om ze badend, met niet al te veel kleren aan, te fotograferen? Het voelt een beetje raar. Als je het om zou draaien, stel dat jij je daar aan het wassen bent in het water en er komt iemand foto’s van je maken. Dan zou je je toch wel ongemakkelijk voelen, denk je ook niet? Zelfs als ze je netjes om toestemmingen vragen. Een dilemma dus, waarvan we niet zo goed wisten wat we er mee moesten. We besloten gewoon te kijken en te genieten van de toch wel bijzondere gebeurtenis die zich recht voor onze neus afspeelde.
Niets is wat het lijkt
Maar de wereld zit soms anders in elkaar dan je denkt. En terwijl de monniken zich voorbereiden om het water in te gaan, kwam de een na de andere IPad tevoorschijn. Badende monniken in de middle of nowhere in Cambodja, die volop selfies van zichzelf aan het maken waren. Niet wat je verwacht. En terwijl wij deze hele gebeurtenis vol bewondering bekeken, vonden de monniken op hun beurt Thijs reuze interessant. Hij werd uitgenodigd om met hun te badderen en om beurten werden er hele fotosessies gehouden, met Thijs als middelpunt. Je kent vast de uitdrukking “strike a pose” wel. Nou, ik heb ze dat half uur allemaal voorbij zien komen. :)
Een bijzondere ontmoeting
Het was bijzonder, inspirerend en ontzettend grappig tegelijkertijd. Onze mooiste ontmoeting tijdens onze reis door Cambodja. Daar, aan de oever van de Tatai rivier. Ik word nog steeds blij als ik eraan terugdenk. Ze vonden het trouwens prima dat we foto’s van hun maakten. Maar aan het einde van de rit heb ik die amper gemaakt, misschien dat ik iets te veel opging in het moment, maar het is eigenlijk geen seconde in me opgekomen om mijn camera erbij te pakken. Gelukkig hebben we wel een paar foto’s. Misschien niet allemaal even mooi of scherp, maar het zijn wel allen foto’s die een bijzonder verhaal vertellen en symbool staan voor het echte en vriendelijke Cambodja, waarvan ik van tevoren niet had verwacht dat ik er zo gecharmeerd van zou raken.
Meer lezen over Cambodja? Dan vind je de volgende blogs vast ook leuk.
- Wandelen naar de verlaten vuurtoren van Koh Rong Samloem
- Awesome tip: hoe je Angkor Wat helemaal voor jezelf alleen hebt
- Bijzonder overnachten: Mokey Mya, Cambodja
Volg me voor een fijne dagelijkse dosis reisinspiratie op Facebook & Instagram.
16 comments
Wat een prachtig verhaal heb je geschreven en mooie foto’s! Ik kan me de twijfel goed voorstellen of je badende monniken nou wel of niet moet fotograferen. Des te hilarischer dat ze vervolgens zelf selfies in het water zitten te maken. Een apart moment lijkt me zo.
Dank je! Het was een heel apart moment, de monniken met high tech apparatuur. Heel grappig!
Die plek aan de Tatai rivier zag ik eerder langs komen op je blog en ik nam me meteen al voor om bij een toekomstig bezoek aan Cambodja zeker ook hierheen te gaan. En wat een bijzondere ontmoeting. Inderdaad, dat soort dingen MAKEN je reis! En..Die tablet, dat verwacht je toch niet!!
Zeker doen als je ooit weer in Cambodja komt. Ik denk dat jullie het ook een geweldige plek zullen vinden. En die tablet, het was zo onverwachts. Ze waren op technisch vlak een stuk verder dan wij. :)
Wat een prachtige bijzondere ontmoeting! Dit verwacht je zeker niet, en al helemaal niet dat ze er iPads bij pakken. Niets is wat het lijkt, en dat zijn nu juist de mooiste momenten. Ik zou ook volop genoten hebben van het moment, misschien heb je niet zoveel foto’s gemaakt als je had gewild, maar je hebt wel volop mooie herinneringen. Heel gaaf hoor!
En de herinneringen zijn het belangrijkst. Het was heel tof en bijzonder om mooi te maken. Zeker omdat er verder helemaal geen andere toeristen aanwezig waren, dat maakte het nog mooier!
Ik kan me voorstellen dat je aan deze ervaring mooie herinneringen hebt. Niet alleen ziet die waterval er prachtig uit en is het bijzonder dat jullie getuige waren van het badderen. Maar juist de connectie met de lokale bevolking en het foto’s maken met de monniken maakt zo’n moment écht bijzonder. En eigenlijk heb je daar zelf helemaal geen foto’s van nodig ;-)
Dat is waar. De ervaring is al mooi genoeg!
Het verbaast me soms hoe Aziaten (en Nederlandse pubers) met camera omgaan! Leuk dat je uiteindelijk nog wat foto’s hebt kunnen maken. En vooral goed dat je je respectvol opstelde.
Wel bijzonder he. Overal worden tegenwoordig foto’s van gemaakt, en de een heeft nog een duurdere telefoon of ipad dan de ander. Zowel bij de monniken als de Nederlandse pubers.
Een bijzondere ontmoeting kan een ervaring echt fantastisch maken en dit kwam heel duidelijk naar voor in je verhaal. Ik heb er echt van genoten om het te lezen, hoe mooi was dat!! Ik moet ook nog steeds wennen aan het beeld van monniken die met een ipad selfies maken :D En weet je, het is eigenlijk niet erg dat je niet zoveel foto’s van dit moment hebt. Zoals je zei, in plaats van alles op camera vast te leggen, was je echt volledig in het moment zelf en dat vind ik net zo mooi!
Dank je Cynthia! Tijden veranderen, monniken met Ipads zijn tegenwoordig heel normaal, maar ik moet er ook nog wel een beetje aan wennen hoor. :)
Een verhaal om nooit meer te vergeten. Gelukkig heb je de foto’s nog ;) Die iPads, geweldig! Zo keek ik in Assisi en Rome ook mijn ogen uit toen de oude nonnen een selfie maakten met hun ipad bij het Vaticaan of de Sint-Franciscusbasiliek :)
De oude nonnen zijn ook al high tech. Prachtig!
Wat een bijzonder moment. Wat ik ook zo mooi vond om te lezen was dit omslag. Zelf heb ik dat ook mee gemaakt met monniken. Bij mij waren ze aan het bidden. Ik helemaal blij, traditioneel weet je wel. En op een gegeven moment vraag er een monnik aan mij of ik mee op de foto wil met hen. Hij trekt er een dikke camera bij en een iPad. En hop toen stond ik op de foto in de tempel. Heel bijzonder moment ook. Wel was gelijk dat stuk traditionele gevoel weg. En net als jij heb ik geen foto’s meer gemaakt.
Voor je eigen gevoel horen monniken authentiek en traditioneel te blijven he. Maar uiteraard gaan die ook met hun tijd mee, maar gek blijft het wel. :) Wat jij meegemaakt hebt lijkt me ook een bijzonder en apart tegelijk. Heel herkenbaar!